Monday, September 17, 2012

მე-2 კურსის 1-ლი დღე

  მმმმ პირველი დღე ყოველთვის ემოციურად დატვირთულია ....ჩემი პირველი დღე სკოლაში იმით დაიწყო რომ დედაჩემმა საგულდაგულოდ ნაყიდი ყვავილები სხვა ქალს მიმაცემინა ( ვაიმე რა კარგად ვფლობ ქართულს) ანუ დამრიგებლები აერია... მერე ...ზურაბ ჟვანია გვილოცავდა ბავშვებს სკოლის დაწყებას და მეც მოწყენილობისგან სკოლის ფანჯრიდან "გადმოხედებულ" ( ვაიმე რა კარგად ვფლობ ქართულს2)ქალს ვეჯღანებოდი რომელიც შემდგომში ჩემი დამრიგებელი აღმოჩნდა და შემრცხვა კიდეც კლასში რომ შევედი...
 უნივერსიტეტის პირველი დღე სულაც არ იყო შთამბეჭდავი... არც კი მახსოვს რა განცდებით დავტოვე ჯერ კიდევ სარემონტო სამუშაობში "თავჩაქინდრული" პირველი კორპუსი არც დაბენეული პირველკურსელი ვყოფილვარ ვინმე "უფროსკურსელს" ჩემზე საღადაო თემა რომ მისცემოდა..უფრო აგრესიული ვიყავი =))) თსუს გარუკვევლობაში მქონდა პირველად ფეხი შედგმული და აბა რა იქნებოდა...
   მმმ მე-2 კურსის პირველი დღე კი იმით დაიწყო რომ ქუჩის შესახვევიდან 85 ნომერი დავინახე წამებში უამრავი რამ გავიფიქრე აჯობებდა გავქცეულიყავი და ხალხს ჩემზე ეღადავა(რატომღაც მგონია რომ ვინც ავტობუსში ზის გულში ყოველთვის "ღადაობს" გამოქცეულ მგზავრზე) ან არადა დამეგვიანა რადგან 85 ისეთი იშიათობაა პავლოვის ქუჩაზე როგორც თემო ხვიბლიანი 21 საუკუნეში...მოკლედ გავიქეცი უკვე დაძრულ ავტობუსში შევხტი... და უპს... რა შევხტიი.. =)) მხრით ჩამოვეცვი რაღაც ბასრს ნუ ცოტატი ვაზვიადებ მაგრამ მერე მთელი დღე მიხდებოდა იმის ახსნა რას ნიშნავს ავტობუსს შევეჯახე =)) იქ მისულს მთელი უნივერსიტეტი თუ არა უმეტესობა პირველი კორპუსის ეზოში დამხვდა... შესუნთქულმა გავიარე იქაურობა და როგორც მოწადინებული სტუძენტი ლექციაზე შევედი მმმ საკმაოდ საინტერესო ლექციები მელის წინ ვგრძნობ ერთადერთი რატომაც ფილოლოგობა მიხარია ლიტერატურაა ...
  მმმ კიდევ მე და ფიბიმ გენიალური ფრაზა მოვისმინეთ ჩემს ლექციაზე =)) რომ დედის საშო სამოთხეა... ლექტორმა ამაშi აშკარად ღრმა აზრი ჩადო მაგრამ 2 საათი ბოდიალის შემდეგ არც მე და არც ფიბის ფხუკუნის მეტი არაფერი შეგვეძლო =))
  მოკლედ მე დღეს არც დაბნეული პირველკურსელები მინახავს და არც მაგათზე მიღადავია ....არის ჩემში რაღაც არასტუდენტური


მე-2 კურსელი თაკომე

Sunday, September 9, 2012

პირველი ხელფასი

    მმმ საზაფხულო სამუშოების ვნებათაღელვამ რომ ჩაიარა მშვიდად ვუცდიდი ხელფასის დარიცხვას არც მეჩქარებოდა ფულის აღებდა და არც იმაზე ვნერვიულობდი ვაითუ არ მოეცათ იმიტომ რომ ვიცოდი მომცემდნენ და კარტაზეც დაირიცხებოდა სად წავიდოდა მოკლედ ჩემმა პირველმა ხელფასმა 400 ლარი შეადგინა უნდა ვთქვა რომ თუ აქამდე ვამბობდი აღარ ავიღებ საზაფხულო სამუშაოს მეთქი ახლა დაზუსტებით შემიძლია ვთქვა ავიღებ ...ვიწვალებ და მერე იმ 400 ლარს ჩემ გემოზე დავხარჯავ...

რა თქმა უნდა 400 ლარი არაა ბევრი ფული მაგრამ ჩემთვის არც ცოტა აღმოჩნდა მმმ მშვენიერი განცდაა ბანკომატი მითითებულ თანხას რომ გაძლევს დაუფიქრებლად არ გეკითხება რაში დახარჯავ არ გეუბნება რომ არ აქ ფული არ გალოდინებს ერთი სიტყვით სულ "ფეხებზეკიდია". 
  ხელფასის ხარჯვა ჯერ კიდევ ბათუმში დავიწყე .... თბილისში რომ ჩამოვედი გავვარდი და აიპოდი ვიყიდე პატარა კუსკუსა მწვანე ეჭვი მაქ საკმაოდ გამომადგება გაჭყლეტილ ავტობუსში ყოფნისას ვიყიდე ასევე კუსკუსა ჩანთა და შარვალი მმ თან კიდევ დამრჩა 50 ლარი და ახლა ვზივარ და ვფიქრობ რაში დავხარჯო არადა როცა არ გაქ ფული ეგრევე რაღაცის ყიდვა გინდება ხოლმე....
  მმმ პირველი ხელფასი სილის გაწნასავითაა გეუბნება რომ შენც შეგიძლია რაღაცის გაკეთება.... 


                           თაკომე

Monday, September 3, 2012

როგორ გავატარე ზაფხული...

       მახსოვს პირველი 7 კლასი მაინც ამ თემას გვაწერინებდნენ ხოლმე ბავშვებს "როგორ გავატარე ზაფხული" და ყველანი ერთ სტილში ვწერდით ვიყავი იქ ვიყავი აქ და თუ ვინმე კიდევ სხვაგანაც იყო "იქ" და  "აქ" ის გარდა მთელი კლასი ფიქრობდა რომ კარგად გაუტარებია ზაფხული... ჩემმა ზაფხულმა ფეხი 23 აგვისტოს აიდგა ...
  მმმ ბათუმში დასვენებას მე და ფიბი მთელი წელი ვგეგმავდით ბოლოსკენ ცოტა პრობელმებიც შეგვექნა ბინაზე მაგრამ საბოლოოოდ საკმაოდ კარგი ბინა შეგვხვდა...ხოოდა დავიძარით ბათუმისკენ ღამის მატარებლით როცა ღამის მატარებლით მიდიხარ (და თუ სამი კაცი ხართ) უნდა ილოცო რომ ვიღაც მეოთხე წესიერი იყოს... ჩვენთან მეოთხე კაცი საკამოდ უცნაური იყო თავიდან გვეგონა რომ ქართული არ ესმოდა და საკამოდ "ვიღადავეთ" მის ზეციდან ჩამოწეულ ხელზე მაგრამ დილით გამარჯობაო რომ თქვა სახეები აგველეწა....
პირველი დღე საკმაოდ დამღლელი და გრძელი გამოდგა მთელი ღამე არ მეძინა ამინდი 5 დღის განმავლობაში შესანიშნავი იყო... თავიდანვე გვითხრა ტაქსისტმა რომ ბარხატნი სეზონზე ვიყავით =)) ფიბის ისევე როგორც წინა წლებში არ სწყინდება ჩემზე კაიფი როცა ზღვაში ვდგავარ ის კი ცურაობს... anyway ჯიუტად არ ვსწავლობ ცურვას (ჰუჰ) ბათუმში ისევე როგორც წინა წლებში ტაქსისტები 5 ბორბლის გადადგმაზე 4 ლარს  გართმევენ სიტყვებით "სამის გამაო ხო არ დავქოქავ მანქანას"... მმმ წელს ბათუმში ველოსიპედზეც ვიჯექი მმმ მეგონა დატრიალდებოდა თუ არა ბორბალი ეგრევე ბრახვანს მოვადენდი და მთლიანი თუ არა ნახევარი ბულვარის დასაცინი გავხდებოდი მაგრამ აშკარად კარგად გავართვი თავი ტარების გახსენებას ველოსიპედი იმ ტრანსპორტს განეკუთნება რომელიც არასდროს გავიწყდება თანაც მმ ფასიც კარგი აქ ნახევარი საათი 3 ლარი (ეს ნახევარ საათი კი ზოგჯერ ძაააან დამღელია) მმმ პირველად ვიყავი აკვაპარკში და საკმაოდ კარგი იყო იქამდე სანამ აუზში თავით ჩაყუდებულ ბავშვს არ დავინახავდი რომელიც წყალს პირში იგუბებდა და სხვა ბავშვს ასხავდა მერე პირიდან (რატო შვილი?? თორე კი)
    როცა ბათუმში მოღრუბლული ამინდია და არ იცი რა ქნა არის რამდენიმე ვარიანტი იჯდე სახლში ... წახვიდე კინოში(აპოლოში)... წახვიდე კაფეში
მმმ მე და ფიბი წავედით 15 წუთი რომ აკლდა სეანსის დაწყებას.... კინოში წავედით კი არა გაააააავვვარდით "the watch"ზე ჰუჰ კომედიაა ფიბის არ მოეწონა მე ბევრი ვიცინე ...კიიიდევ გავსინჯე ბევრი ბევრი კოქწეილები... მმ პირევლი გავსინჯე მოჰიტო, რომელზეც არ გადავირიე თუმცა მჯერა რომ უკეთესი მოჰიტოც არსებობს რომელიც ჯერ არ გამისინჯავს ჰუჰ 
მიიიერე "სისხლიანი მერი"....მოვწრუპე და არაუშვადა მმმ და და გუშინ მე და ფიბიმ გავსინჯეთ "ორგაზმი" მმმმ მართლა ძალიან გემრიელი იყოო ფიბიმ უკვე ილაპარაკა დელფინარიუ(მზე) ....

დღეს ნავით გავისეირნე და ძაღლუნია მოვიგეთ სათამაშოების აპარატში (არ მეგონა ოდესმე თუ ვინმე იგებდა ახლაც არ მგონია =))) 
პ.ს. ფიბიმ მობილურზე უკვე მოყვა ჰუჰ 





თაკომე (დამეზარა თორე მეტს ვწერდი) ჰუჰ

Saturday, September 1, 2012

დელფინები (გაოცებისგან ყბაჩამოვარდნილი ფიბის დღიურებიდან)


      იმას გეუბნებოდით გუშინ იღბლიანი ვიყავი მეთქი.
ბილეთები ავიღეთ და სულმოუთქმელად ველოდებოდით 9 საათს, დღე იწელებოდა და ისედაც რაღაცნაირი გრილი და სადა იყო... ასეთი დღე საწოლში უნდა გაატარო კაკაოსჭიქაჩახუტებულმა და წიგნი იკითხო, რთულია ასეთ დღეს სადმე გასვლა,მაგრამ...
     9 რომ შესრულდა დელფინარიუმში მოკალათებულმა, გუგებგაფართოვებულმა და პატარა ბავშვივით აღტკინებულმა, ტაშისცემისგან ხელებ-დაწითლებულ-აკანკალებულმა და კივილისგან ხმაჩახლეჩილმა, შთაბეჭდილების ქვეშ მყოფმა და ოფიციალურად გადარეულმა ფიბიმ ჯერ კიდავ არ იცოდა,რომ სულ რამდნეიმე წუთში დელფინებს (fლიპერს და მონიკას) მოეფერებოდა, ეთამაშებოდა, აკოცებდა კიდეც და შთაბეჭდილებით დარეტიანებული დაუბრუნდებოდა ტრიბუნაზე თავის ადგილს.
    ბავშვობიდან ვიცოდი,რომ დელფინები მიყვარდა. მართალია დელფინების სუვენირები არ მქონია და პლაკატებითაც არ მომიჭედავს ოთახი, მაგრამ მაინც მიყვარდა ყოველთვის. როგორ შეიძლება ესეთი სიკეთე არ გიყვარდეს?
   დელფინების დანახვა და სულის შეხუთვა ერთი იყო. თვალები შუბლზე ამივიდა და მგონი იქვე დარჩა. სამუდამოდ.
    ლეკვები.
    გაგეცინებათ და ლეკვები არიან ოღონდ წყალში და ოღონდ უფრო ჭკვიანები.
   იციან როგორი საოცარი არსებები არიან, იციან როგორ გირევენ გონებას დ ათავს იწონებენ, ყველაფერს აკეთებენ რომ უფრო და უფრო შეგეხუთოს სული აღტაცებისგან, უფრო როგორ მოიცვან შენი არსება და სამუდამოდ დაგამახსოვრონ თავი. დაილექონ შენ გონებაში და ბავშვობაში დაგაბრუნონ. დელფინთან დიდი და პატარა და საშუალო... ყველა ბავშვია. განურჩევლად სქესისა და ასაკისა, უყურებ და ხელისგულებს იწითლებ და ნერვები გეშლება რომ მიუხედავად შენი ძალისხმევისა, მაინც არ გამოდის იმხელა ხმა, რამხელასაც იმსახურებენ.
    ყველაზე სასიამოვნო კი ისაა,რომ თვითონ დელფინები უფრო დიდ სიამოვნებას იღებენ შენთან ურთიერთობით. ორმხრივი სიყვარულივითაა. რა შეიძლება ამაზე სასიამოვნო იყოს? ორმხრივი...ერთი ნახვით შეყვარება! (<<ამ სურათზე fლიპერია <3)
   "სცენაზე" ასულ და დაბნეულ ფიბის fლიპერმა და მონიკამ ალბათ როგორ დასცინეს. თავდაჯერებულები მიყურებდნენ თვალებში და აკვირდებოდნენ როგორ აურიეს კიდევ ერთ ადამიანს თავგზა. თვალს არ მაშორებდნენ და მელოდებოდნენ, "აბა რას გააკეთებს ეს სასაცილო ორფეხა?" "ნეტა ასე თავბრუდახვეული თუ ჩამოვარდება წყალში?" "ნეტა ამ ბურთს ისე მოისვრის,რომ მაყურებლებს მოარტყამს?" 
  ამ ყველაფრის მე გვარიანად მეშინოდა. ამ ეიფორიაში მყოფს რას მეუბნებოდა მწვრთნელი ზაალი ძლივს ვიგებდი (და ისიც იმ დელფინებივით კეთილი იყო) ...მითხრა ხელი წინ გაიშვირე და დაბზრიალდიო, ეს გავაკეთე და კინარამ წყალში გადავვარდი, fლიპერი და მონიკაც ამყვნენ და მიკვირს როგორ მეყო ძალა, რომ ბზრიალი შემეწყვიტა. (ეხლაც მგონია რომ ვბზრიალებ და ვბზრიალებ...)
   ჩემი დილეტანტურად ასროლილი რგოლი მონიკამ ცხვირზე ოსტატურად დაიბზრიალა და მომიცურა... თუ არ გავგიჟდებოდი არ მეგონა. 
   ბოლოს james blunt-ის goodbye my lover-ის ფონზე fლიპერს თავზე ხელები ვუსვი (შეიძლება ითქვას,რომ ვუფათურე კიდეც, ისე ვიყავი აღტკინებული) და ცხვირზე  ვაკოცე. მწვრთნელმა ჰკითხა მოგეწონაო და ამ წყლის ლეკვმაც თავი დაუქნია, მონუსხული ავხარხარდი. 
    არასდროს მიყვარდა დამშვიდობებები. ახლა ხომ საერთოდ გამიჭირდა "სცენის" უკან ფეხის გადგმა, მაგრამ (იქამდე დაკარგულმა) საღმა აზრმა ჩამჩურჩულა, რომ წასვლის დრო იყო და ემოციებისგან დაბუჟებულმა მივაშურე ჩემს 203-ე ადგილს.
     მეც მინდა ჩემი თავბრუდამხვევი,მხიარული, თბილი, გემრიელი, ტკბილი, უსასველოდ საყვარელი და უბრალოდ საოცარი დელფინი... მინდა.

                                                                         ფიბი

ჩვენც ბათუმელები ვართ! ( "ჩვენც სალტკროკელები ვართ" გამახსენდა)


    "თაკო, ბლოგ-პოსტს გამოვაცხობ ეხლა. ხო კაი გოგო ვარ?
"არა..."
    არადა გვეგონა რომ ბათუმიდან ყოველ დღე თუ არა დღეგამოშვებით მაინც დავწერდით...
მოდი სენტიმენტები და სინანული იქით იყოს და აქაურ "ქრონიკებს" შევეხები. ისედაც ბევრი მაქვს დასაწერი და ტლიკინის დრო არაა. :))))
     ესეთი ზაფხული არ მქონია ჯერ.  მარტო ცხოვრება ნარკოტიკივითაა. არაა ეს ბანალური "დედა ვერ გაიგებს სახლში როდის შევალ" ეს რაღაც უფრო სხვაა... გრძნობ როგორ ენდობი შენ თავს. არ ვიცი როგორ აგიხსნათ. უბრალოდ მიკვირს თბილისში ცხოვრება როგორ უნდა გავაგრძელო ამის მერე...
     ბათუმი რაღაც დიდი ხნის ჩაუკბეჩავი თავისუფლებასავითაა. გიკვირს აქამდე სდა იყავი და რას აკეთებდი. მიუხედავად იმისა რომ, შენობებს გახედავ და ფიქრობ "არ იცოდნენ სად "ჩაედგათ" და ბათუმი გაახსენდათ", მაინც მოგწონს ყველაფერი, ძველი მოკირწყლული ქუჩები, წვრილ-წვრილი, ერთმანეთში გახლართული  ქუჩები. ცოტა მანქანა. ლამაზი კჯაფე-ბარები... წვიმა. ზღვა აზვირთებული.
სველი, გათოშილი კედები და ყველაფერი საოცრად ნაცნობი და ამავდროულად ამაღელვებელი, თვალების გამაფართოვებელი.
     ხომ გეუბნებით. წელს ბათუმი ჩემში პირველად შემოვიდა ესე. არადა ყოველ წელს ჩამოვდივარ. ყოველწლიურ რუტინად ქცეული ეს ჩვევა ახლა სულ სხვა კუთხით შემოტრიალდა, ზურგით იდგა და ახლა სწრაფად შემობრუნდა, ხელები გამიშალა და სიცილით ჩამიხუტა გულში, როცა თავქუდმოგლეჯილი გავრბოდი მისკენ.
ლირიკა იქით იყოს და ახლა აქაურ სიახლეებს ჩაგახუტებთ.
       გავბედე და თმა შევიღებე. ბავშვები დამცინიან "რიჟიკა" ხარო, არადა ღია ყავისფერი თმაა და წითური მომენტებში დაჰკრავს, მთავარია მიხდება და თუ უნდა მწვანე იყოს :))))
გუშინწინ ბავშვები ბულვარიდან ვბრუნდებოდით და ვიღაცის მობილური ვიპოვეთ. ბევრი სურათი და ვიდეო გადავიღეთ და დიდი სიამაყით გადავეცით იქვე ჩამოვლილ პატრულს :))) და მერე ვიცინოდით პოლიციაშიც ჩვენნაირად რომ გადაეღოთ იმ მობლურით სურათები...
გუშინ ძალიან იღბლიანი იყო თქვენი მონა-მორჩილი... (აქ პოსტს გავწყვეტ, იმიტომ,რომ დიდია და ცოდოები ხართ...) 
                                                                       ინტრიგანი   fიბი