გურამ დოჩანაშვილის "თანამგზავრი"ძალიან საყავრელი და ამაღელვებელი მოთხრობაა მე ძალიან მიყვარს დიდ დროს არ წაგართმევთ...
გადმოსაწერი ლინკი
"პატარა მატარებელი ბაკურიანიდან ბორჯომში მიდის.
ერთ-ერთ ვაგონში სამი კაცია მხოლოდ. ერთმანეთის პირისპირ სხედან. ორი მათგანი ახალგაზრდაა. ბიჭებს სათხილამურო ფეხსაცმელები, ვიწრო შარვლები და ჯემპრები აცვიათ – ერთს – წითელი, მეორეს – ცისფერი. მესამე ხანშიშესული კაცია. მუნდშტუკს მუხლის თავზე თითებით ათამაშებს და ფანჯარაში იყურება. კაცი ზურგშექცეული ზის ორთქმავლისკენ და მისი მზერა თითქოს რაღაცას მიჰყვება, ბიჭების თვალებს კი, როცა ისინი ფანჯარაში იხედებიან, თითქოს რაღაც ეგებება.......... გიყვართ? - ეკითხება უცებ კაცს თემური.
- რა? - ვერ იგებს შეკითხვას კაცი და უღიმის.
- თოვლი... გიყვართ-მეთქი თოვლი?
- კი.
კარგია თოვლი.
- თქვენ ალბათ ძალიან გიყვართ თოვლი, - ამბობს წითელჯემპრიანი, - თვალი არ მოგიცილებიათ ფანჯრისათვის.
- ხო... ძალიან მიყვარს. მაპატიეთ
- რატომ გიყვართ? - ეკითხება წითელჯემპრიანი, ოღონდ ისეთი გულუბრყვილო ტონით, რომ კითხვის ახირებულება არ იგრძნობა.
- რა ვიცი... - ამბობს კაცი, - როცა დათოვლილ მიწას და ხეებს ვუყურებ, სიმშვიდეს ვგრძნობ. დიდი სიმშვიდეა თოვლში, უზარმაარი... შეიძლება, სიმშვიდეზე ითქვას უზარმაზარი?
- კი, როგორ არა... ყველაფერი შეიძლება იყოს უზარმაზარი.
- ხო...
ამიტომ მიყვარს თოვლი.
- სიმშვიდე რომ იგრძნობა? - ეკითხება თემური.
- ხო. მე მიყვარს სიმშვიდე. დიდხანს, დიდხანს ვუყურებ ხოლმე თოვლს... მერე შევაცქერდები რომელიმე ნაძვს. ნაძვის ტოტებზე თოვლი დევს, არც მოხრილია და არც ირხევა. მაინც შემეშინდება ხოლმე, რომ ნაძვი არ გაინძრეს და თოვლი არ ჩამოყაროს მხრებიდან...
ეგრე რომ მოხდეს, სიმშვიდე დაირღვევა......"
თაკომე
გადმოსაწერი ლინკი
"პატარა მატარებელი ბაკურიანიდან ბორჯომში მიდის.ერთ-ერთ ვაგონში სამი კაცია მხოლოდ. ერთმანეთის პირისპირ სხედან. ორი მათგანი ახალგაზრდაა. ბიჭებს სათხილამურო ფეხსაცმელები, ვიწრო შარვლები და ჯემპრები აცვიათ – ერთს – წითელი, მეორეს – ცისფერი. მესამე ხანშიშესული კაცია. მუნდშტუკს მუხლის თავზე თითებით ათამაშებს და ფანჯარაში იყურება. კაცი ზურგშექცეული ზის ორთქმავლისკენ და მისი მზერა თითქოს რაღაცას მიჰყვება, ბიჭების თვალებს კი, როცა ისინი ფანჯარაში იხედებიან, თითქოს რაღაც ეგებება.......... გიყვართ? - ეკითხება უცებ კაცს თემური.
- რა? - ვერ იგებს შეკითხვას კაცი და უღიმის.
- თოვლი... გიყვართ-მეთქი თოვლი?
- კი.
კარგია თოვლი.
- თქვენ ალბათ ძალიან გიყვართ თოვლი, - ამბობს წითელჯემპრიანი, - თვალი არ მოგიცილებიათ ფანჯრისათვის.
- ხო... ძალიან მიყვარს. მაპატიეთ
- რატომ გიყვართ? - ეკითხება წითელჯემპრიანი, ოღონდ ისეთი გულუბრყვილო ტონით, რომ კითხვის ახირებულება არ იგრძნობა.
- რა ვიცი... - ამბობს კაცი, - როცა დათოვლილ მიწას და ხეებს ვუყურებ, სიმშვიდეს ვგრძნობ. დიდი სიმშვიდეა თოვლში, უზარმაარი... შეიძლება, სიმშვიდეზე ითქვას უზარმაზარი?
- კი, როგორ არა... ყველაფერი შეიძლება იყოს უზარმაზარი.
- ხო...
ამიტომ მიყვარს თოვლი.
- სიმშვიდე რომ იგრძნობა? - ეკითხება თემური.
- ხო. მე მიყვარს სიმშვიდე. დიდხანს, დიდხანს ვუყურებ ხოლმე თოვლს... მერე შევაცქერდები რომელიმე ნაძვს. ნაძვის ტოტებზე თოვლი დევს, არც მოხრილია და არც ირხევა. მაინც შემეშინდება ხოლმე, რომ ნაძვი არ გაინძრეს და თოვლი არ ჩამოყაროს მხრებიდან...
ეგრე რომ მოხდეს, სიმშვიდე დაირღვევა......"
თაკომე
No comments:
Post a Comment