არ ვიცი რატომ მაგრამ არასდროს არ მიყვარდა დიდხანს ძილი და მინდოდა ხოლმე სულ არ დამეძინა არ დამეკარგა დრო შავ სივრცეში...ამიტომ მგონი წესად მაქ გამჯდარი თუ თვალები დავაჭყიტე ესეიგი უდნა ავდგე ... დილა თბილისში ერთ ერთი წყნარი დროა მხოლოდ ცოცხით ხელში ქალები, ავტობუსის მძღოლები,ნაგვის მანქანები (იგულისხმება მენაგვეები მაგრამ რაღაც საშინლად ჟღერს) შეიგრძნობენ მთლიანად დილას ...დილაობით ჩიტების ჟღურტული პიკს აღწევს, თუ ისეთი მომენტი დაიჭრე შეიძლება მთვარეც და მზეც ერთდროულად დაინახო სხვადასხვა მხარეს... რაღაც ისეა მთენი ქალაქი ახალგაგვიძებულ გაურკვევლობაში მყოფს ჰგავს . მერე ნელელა ემატება ქუჩას მოქალაქეები და დილაც ილევა...მოკლედ არასდროს მიყვარდა ღამე :)
ახლა იმდენი სასწავლი მაქ თავზე დაყრილი არადა ვერ ვიტყვი რომ მთელი სემესტრი არააფერი გამიკეთებია რა კაი იქნებოდა იმდენი რამდენსაც სწავლობ გამოცდებამდე რომ გამახსოვრდებოდეს ყველაფერი და ნელნელა არ გავიწყდებოდეს ...ვიქნებოდით გენიოსები =)) თანაც რომ წარმოვიდგენ რომ ყველა გამოცდა 3ზე მაქ სასწაულ სიცხეში მაღლივის დავიდარაბაში შინაგანი ბურძგვლა მემართება =))
ეჭვი მაქ რომ ეს ზაფხული საოოოცრად გრძელი აღმოჩნდება
თაკომე
No comments:
Post a Comment