ჭიამაიების სამოთხე

გუშინ მთელი ბოთლი ბეილისის დალევის მერე თავი კარგად ვიგრძენი.
არადა ალკოჰოლი მძულს, თუმცა ბეილისი რა ალკოჰოლია? :D
ეს ორი დღეა არნახული მუზა მომაწვა და "რაღაც" დამაწერინა, ეს "რაღაც"-კი სულ რაღაც 17 ფურცელი გამოვიდა :D ამ "რაღაცას" "ჭიამაიების სამოთხე" დავარქვი

იქნებ ოდესმე აქაც დავწერო? აჰ, არ ღირს? :D



კოლოკვიუმებს მოვრჩი და თავი ყველაზე ბედნიერი ადამიანი მგონია მსოფლიოში.
ისეთი შეგრძნება მაქვს, რომ ნაძალადევად ვწერ.
იცით რა არის ცუდი? როცა წერ და ატყობ, რომ მიუხედავად ბეეევრზე ბევრი სიტყვისა, არაფერი გითქვამს, საერთოდ არაფერი.
სტატისტიკას თუ გადავხედავთ (როგორ მძულს ეს სიტყვა) ამდენი სისულელის ჩმახვას, აჯობებს რაიმე მოთხრობა ავტვირთო, საბოლოო ჯამში ასეც მოვიქცევი, დღეს კი ისევდაისევ სისულელეებს მოგახვევთ თავზე.


ბუზთა ბატონი იმაზე საინტერესო აღმოჩნდა, ვიდრე მოველოდი.
არა, არა მე თითქოს პატაკს გაბარებთო, ჩემო უხილავო მკითხველებო. ალბათ თაკომე სიამოვნებით მიმასიკვდილებდა ამდენი უაზრობის გამო, მაგრამ დღეს საერთოდ არაფრის ხასიათზე არ ვარ. დღეს იმაზე ვწუწუნებდი როგორი უაზრო და უინტერესო გავხდი და ეხლა ეს ყველაფერი ჩემ ნაწერსაც გადმოედო, ღმერთო მაღალო საით მივექანები ასე ლიწინ-ლიწინით?
fიბინი