სიკვდილი: გატეხეთ! არ გამტყდარა. ოდნავ გაიღუნა. არაფერი გაგიგონია? ძირს ჩამოვაგდე. ნეტი: ვკითხულობდი.
სიკვდილი: ეტყობა მაგრა გაგიტაცა ხო იცი! (ხელში იღებს გაზეთს, რომელსაც ნეტი კითხულობდა). \\\\\\\"ადგილზე დააკავეს მარიხუანას ორგიაში მონაწილე სტუდენტი გოგონები\\\\\\\". არ მათხოვებ?
ნეტი: ჯერ არ დამიმთავრებია.
სიკვდილი: ეეჰ, არც კი ვიცი, ეს ყველაფერი როგორ გითხრა, მეგობარო...
ნეტი: ქვემოთ, ზარი რატომ არ დარეკეთ?
სიკვდილი: გეუბნები, შემეძლო ასეც მოვქცეულიყავი, მაგრამ აბა როგორ გამოვიდოდა? ასე კი ცოტა დრამატული ელფერი აქვს. ჰო, რაღაც ამდაგვარი. \\\\\\\"ფაუსტი\\\\\\\" წაგიკითხავს?
ნეტი: რა?
სიკვდილი: ვთქვათ და მარტო არ ყოფილიყავი. ზიხარ ვიღაც მნიშვნელოვან ხალხთან ერთად. მე, სიკვდილმა, ზარი დავრეკო და წინ ისე ჩაგიაროთ, ვითომც აქ არაფერიაო. აბა, რაებსა ჩმახავ, ტვინი სადა გაქვს?
ნეტი: მომისმინეთ, მისტერ. უკვე ძალიან გვიანაა.
სიკვდილი: ჰოო. აბა, მოდიხარ?
ნეტი: სად მოვდივარ?
სიკვდილი: სიკვდილში, ძმაო. იქ, იმ ყველაზე მთავართან! სამოთხე, ბედნიერი და უზრუნველი იმქვეყნიური ყოფა (მერე საკუთარ მუხლს დახედავს). გეუბნები, ძალიან სერიოზული ჭრილობაა-მეთქი. მგონი, პირველ საქმეზევე განგრენა ავიკიდე.
ნეტი: ერთი წუთი მაცადე. დრო მჭირდება. წამოსასვლელად ჯერ არა ვარ მზად.
სიკვდილი: ვწუხვარ, მაგრამ ვერაფრით დაგეხმარები. დიდი სიამოვნებით, მაგრამ - რა გიყო, დრო მოგივიდა.
ნეტი: დრო რანაირად მომივიდა, როცა სულ ეს-ესაა \\\\\\\"მოდისტ ორიჯინალში\\\\\\\" დავიზღვიე თავი.
სიკვდილი: რა ბედენაა, ერთი-ორი დოლარით მეტი გექნება, თუ ნაკლები.
ნეტი: აბა, შენ რა გენაღვლება? ალბათ მთელ ხარჯებს გინაზღაურებენ.
სიკვდილი: აბა, მოდიხარ თუ არა?
ნეტი (ახედ-დახედავს): მაპატიეთ, მაგრამ ვერაფრით დამიჯერებია, რომ სიკვდილი ხართ.
სიკვდილი: რატომ? აბა, ვის ელოდი, როკ ჰადსონი გამოგეცხადებოდა?
ნეტი: არა, ეგ რა შუაშია.
სიკვდილი: ვწუხვარ-მეთქი, იმედი თუ ვერ გაგიმართლე.
ნეტი: კარგი, არ გეწყინოთ. არც კი ვიცი... ყოველთვის მეგონა, რომ თქვენ უფრო... როგორ გითხრათ... უფრო მაღალი იქნებოდით.
სიკვდილი: ხუთი ფუტი და შვიდი დიუმი. წონას თუ გავითვალისწინებთ, საშუალო სიმაღლისა მქვია.
ნეტი: იცით, რაღაცით მეც მგავხართ.
სიკვდილი: აბა, ვის უნდა ვგავდე? მე ხომ შენი სიკვდილი ვარ.
ნეტი: იქნებ, ცოტა მადროვოთ. ერთი დღე.
სიკვდილი: არ შემიძლია. სხვანაირად როგორღა გითხრა?
ნეტი: მხოლოდ ერთი დღე. ოცდაოთხი საათი.
სიკვდილი: რაში გჭირდება? რადიოთი გადმოსცეს, ხვალ წვიმა იქნებაო.
ნეტი: იქნებ რაიმე იღონოთ?
სიკვდილი: მაინც, რა?
ნეტი: ჭადრაკს თამაშობთ?
სიკვდილი: არა, არ ვთამაშობ.
ნეტი: ერთხელ თქვენი სურათი ვნახე, ჭადრაკს თამაშობდით.
სიკვდილი: ეგ მე არ ვიქნებოდი, რადგან ჭადრაკს საერთოდ არ ვეკარები. კუნკენი კიდე შეიძლება.
ნეტი: კუნკენს თამაშობთ?
სიკვდილი: კუნკენს თუ ვთამაშობ? პარიზი ქალაქია?
fიბი
p.s აუ სურათებს ცოტა მერე გავასწორებ რა :D
No comments:
Post a Comment