"არსებობს წამი, რომელიც მთელს სიცოცხლეს უდრის "

^^ეწერა ჩემ მეგობარს Fეისბუქის სტატუსად.
მართლა?
не заблуждайтесь .
წამი წამია და მორჩა, წამი იმაზე მალე გავა, ვიდრე თვითონ ამ სიტყვის წარმოთქმას მოასწრებთ .
წა მში ვერ მოხდება ისეთი ვერაფერი, რაც თქვენ ცხოვრებას შეცვლის, ან თუნდაც შეედრება და "გადაუჯოკრავს". წამში ვერც მანქანა გაგიტანს და ვერც როიალი დაგემხობა თავზე. (ამას წამზე მეტი დრო დასჭირდება) და რომც მოხდეს, რომც მოასწროს როიალმა თქვენ თავზე მოკალათება, ეს თქვენს ცხოვრებას კი არ შეცვლის, არამედ დაასრულებს, მორჩა და გათავდა...:D
წამებს და სიცოცხლეებს და როიალებს თავს თუ დავანებებთ, გამოვა, რომ გუშინ თოვდა (არ გამოვა, მაგრამ აი მე გამოვიყვანე).
გუშინ თოვდა და დილით ჟოლობებიდან იღვრებოდა.
არ მიყვარს თოვლი თბილისში, პატარა ვადით აქვს მივლინება გაფორმებული.მაგრამ ერთია რომ არ გიყვარს და მეორეა, თვალს რომ ვერ აშორებ. თანაც უყურებ არა იმას, რაც შენი თვალების გასწვრივ ჩანს, არამედ იყურები ზევით, საიდანაც უფრო რბილად, თბილად და მშვიდად ეშვება ფიფქები.
" და მე თოვა გამოვტოვე?" ვიფიქრე გუშინ, როცა სიმართლეს მივაგენი ჩემდაუნებურად.
სიმართლე გითხრათ, თქვენთან არც თოვლზე და არც წამზე არ ვაპირებდი ლაპარაკს.
მთელი დღეა ვფიქრობ ( და არა მარტო ეს დღეა) რატომ ვაკეთებთ სიკეთეს? დაფიქრებულხართ ოდესმე?
რატომ ვეხმარებით ადამიანებს? რა არის ის, რაც სხვების შეცოდების უფლებას გვაძლევს?
თქვენი არ ვიცი და მე სულ ვფიქრობ, ვფიქრობ, ვფიქრობ, fიბი, რატომ ეხმარები ხალხს? და მერე ვასკვნი, რომ არც ანგელოზი ვარ და არც სიკეთის მთესველი, მე უბრალოდ კმაყოფილი ვარ, სინდისი არ მქენჯნის, მე ხომ იმას დავეხმარე, ვისაც სჭირდებოდა, "არ მოვიქეცი არაადამიანურად"... და მერე ვძრწუნდები, ნუთუ მართლა? ცუდად გავხდები, რომ არ დავეხმარო, მაგრამ რატომ? ნუთუ მართლა ეს ყველაფერი მარტივ ერთეულებამდე უნდა დავიყვანო? ნუთუ მართლა ასეთი ადვილია პასუხი? მაშინ რატომაა ისე, რომ არ მინდა ვინმემ დაინახოს ჩემი "სიკეთე", არ იფიქროს, რომ სათნო და კეთილი ვარ, და რაც ყველაზე უფრო მთავარია, მე ხომ იმ სიამოვნების განცდა მამძიმებს, როცა ვიცი, რომ ვიღაცას რამითმაინც ვუშველე? იმიტომ კი არა, რომ ბოროტი ვარ, უბრალოდ იმ ფაქტის დაშვება მიჭირს, რომ შემიძლია კეთილი ვიყო. ეს ხომ ზეაღმატებული ფორმაა ჩემი კადნიერების?
არ ვიცი, ეხლა მეც დავიბენი, და თქვენც აგიყოლიეთ.
იქებ ესეც ერთგვარი პლაცებო ეფექტია?
რა აზრი აქვს რა მიზნით ეხმარები ვინმეს, მთავარი ხომ ისაა, რომ ის დღის ბოლოს მშიერი არ იქნება?




                                                                                                                              fიბინი