გუშინ ღამით რვა გასროლის ხმა იყო, ერთით ნაკლებიც და იფიქრებდით მურტალოს ესვრიანო...

             ისეთ ხასიათზე ვარ, რაღაცას სიამოვნებით, მთელი ემოციითა და ენერგიით, რომ დავწერდი.
მაგრამ.
დღეს მთელი დღე ვიწექი და ცუდ ხასიათზე ვარ.
Giuseppe tornatore.
Malena, The legend of 1900
რა გინდა რომ თქვა? ულამაზესი ფილმები.
ვატყობ ჩემი საყვარელი რეჟისორების სიაში თავს იმკვიდრებს ჯუზეპე და მსიამოვნებს, მათბობს და მაღიმებს.
1900-ზე არ მიტირია.
ვატყობ მე უკუღმართი ვარ, ოფიციალური უკუღმართი, ვტირი ისეთ რაღაცებზე, რაც იმ მომენტშიც კი არ მადარდებს, მაგრამ არ/ვერ ვტირი იმაზე, რაც ვიცი, რომ მთელი ცხოვრების მანძილზე ამაღელვებს, ჩემში დაილექება და ჩემ არსებას თავისი არსებობით შეავსებს.
დღეს მელანქოლიკი ვარ, არადა იმ არასწორი აიზენკის ტესტით მე ქოლერიკი გამოვედი.
(აქ ჩემ მწირ ცოდნას გახვევთ თავზე ფსიქოლოგიის სფეროში, "მაგანაც რა ქნას" იფიქრეთ თქვენ და მაინც მოძებნეთ აიზენკის ტესტი, არა? :D)

მაპატიეთ და დღეს იმდენი ვიმეცადინე, სადმე რომ არ გამვიყენო, არ დამეძინება.
პლაცებო ეფექტი.
პლაცებო ეფექტი.
პლაცებო ეფექტი!
(პლაცებო ეფექტი არის თვითდაჯერება, უფრო სწორად კი საერთოდ რაიმეს დაჯერება. (ანუ რომ დაგაჯერებენ) მაგალითად როცა გეტყვიან ეს წამალი ტკივილს შეგიმსუბუქებსო, არადა უბრალო ვიტამინს რომ შემოგაჩეჩებენ... რა მერე, რომ მოტყუვდი? მთავარია შედეგი გაქვს, აღარ გტკივა, გამოჯანმრთელდი, წონაში დაიკელი, თვითშეფასება აგიმაღლდა...
მოდით, გავჩუმდები მე, ფსიქოლოგია ცხოვრების ბოლომდეც მეყოფა :D
იქნებ ჩემი მომავალი პაციენთიც კი იყოს რომელიმე თქვენგანი, ვინ იცის??
ა, თქვენ ფსიქოლოგი არ დაგჭირდებათ?
ჰმ.




                                                           fიბინი