დილით 8ზე ავდგები და ვიბეჯითებ მეტქი და 12ე ძლივს გამოვახილე თვალი.
ესე მგონია გამოცდები ყველას დაუმთავრდა ჩემ გარდა.
რატომ არ შეიძლება ეხლა ზაფხული იყოს, ვიწვე მწვანე კონცხის ნაპირზე და მზე ჩემს თითოეულ უჯრედს ათბობდეს. (ან წვავდეს რა ვიცი :D) ანდა აკვა პარკში ვიყო, თუმცა.. არა არ მინდა ზაფხული. უფრო გვიანი გაზაფხული მინდა, სადმე მშვიდ ადგილას, აი ბულაჩაურში, თაკომესთან :D მერე რა რომ სულ მშიერი ვიქნები და ღამითაც არ დამეძინება (როგორც მჩვევია). თქვენ რო იცოდეთ რა კარგია ბულაჩაური, თუმცა ალბათ ყველა ადგლი კარგია, სადაც მეგობრებთან ერთად ხარ.
ტყის გარდა.
ეხლა მეცინება, მაგრამ მაშინ მგლების მეშინოდა. ამ ზაფხულს ორჯერ გამოვცადე ეს გრძნობა, ერთხელ ბულაჩაურში, მეორედ კიკეთში.
ზიხარ კოცონთან და გგონია, რომ ყველაფერი კარგადაა და მერე ათვიცნობიერებ, რომ შენტან კია ნათელი, მაგრამ შენ გარშემო ბნელა :D( ისე, პრინციპში შეგვიძლია ეს ბოლო წინადადება განვაზოგადოთ კიდეც :D) მერე სიბნელეში სულ ანთებული თვალები გეჩვენება და თითოეულ ხმას უკვირდები. სასაცილო კი ისაა, რომ ბოლოს ეს დაძაბულობა გბეზრდება და აი ცოტაც და მოდუნდები და სიბნნელიდან ფეხების ბაკუნი გესმის, თან ეს ყველაფერი ისეთი ცხაიდა, რომ შენი მეგობრებიც იძაბებიან და...
აი დაძაბულობა პიკს აღწევს, გინდა იკივლო.
სიბნელიდან კიდევ ძროხა გამოდის.
არა, არ მოგესმათ. მეზობლის დაკრგული ძროხა.
მერე ტყეში ისტერიული სიცილი ისმის.
გამოცდის წინ სასაცილო ისტორიის გახსენება კარგია.
ეჰ გამოცდა.
გამოცდებით გაწამებული fიბი
No comments:
Post a Comment