nowhere man

                                                                   თავი მეოთხე


  აარონს ბავშოვბიდან არ სჯეროდა მოჩვენებების, სულების, უცხოპლანეტელები და მსგავსი პარანორმალური მოვლენების... ამიტომ სანამ იმას გადახარშავდა რაც დაემართა 4-5 დღე გავიდა ან მეტი .. აარონს დრო აღარ აწუხებდა სულ ერთი იყო რომელი საათი იქნებოდა ამიერიდან ხო დრო თავზე საყრელი ჰქონდა, გულის სიღრმეში ეს ფაქტი შოკში აგდებდა მაგრამ თავისდა გასაკვირად საკმაოდ მშვიდად აღიქვამდა .. ასე ეგონა თითქოს ეს ასეც უნდა მომხდარიყო..მე6 დღეს კი ბაბუაწვერა რაიანს დაუტოვა.

   როდესაც არავინ გხედავს, ცხოვრება გაცილებით მარტივი ხდება.

ამირეიდან აარონს აღარ უწევდა ძალით გაღიმება შემთხვევით შეხვედრილი ნაცნობისთვის, აღარ უწევდა კარის გაღება და ყოველდილით გამოწერილი გაზეთებისა და რძის შეტანააღარ უწევდა კომუნალური გადასახადების  გადახდა, აღარ უწევდა თავისმოწესრიგება და კბილების დღეში 2ჯერ გამოხვეხვა, არც მისტერ ფრენკისთან ჭადრაკის თამაში. მისტერ ფრენკი ვეტერანი იყო, ყოველთვის კარგად დაუთოვებული და ჯილდოებით გადატენილი სამხედრო სამოსით დადიოდა. ისეთი მზერა ჰქონდა მოხუცს გეგონება ფრონტზე ბრძოლისას უკნიდან მოპარული ტანკის ლულა ვერ დაინახა და ვაზნას პირდაპირ უკანალით შეეგებაო. ერთი სიტყვით ბოროტ მოხუცს ჰგავდა.

  ერთხელ აარონმა მას ქვრივი ანჟელა გააცნო(იქნება მე შემეშვას ეს წყეული მოხუცი და ანჟელაზე გადაერთოსო) მაგრამ ვეტერანმა ერთი შეხედა ანჟელას და აარონი გვერდზე გაიყვანა „ აარონ, შვილო არც ისეთი მოხუცი ვარ გომბეშოს და ქალს ვერ ვარჩევდეო!“ ამის მერე აარონს სხვა გზა არ ჰქონდა ყოველდღე შედიოდა მისტერ ფრენკის ბინაში და ჩვეული გულგრილობით ეთამაშებოდა ვეტერანს ჭადრაკს.აარონი ყოველთვის აგებდა და შესაძლოა ამიტომაც არ ეპიტნავეოდა ეს მოხუცი.

მოკლედ უჩინრად ყოფნას თავისი პლიუსებიც ჰქონდა ამიერიდან აარონის ცხოვრება მთლიანად დაკვირვებით შემოიფარგლებოდა. აარონი აკვირდბოდა ყველას და ყველაფერს და ნელნელა ეცვლებოდა აზრი ყველაზე და ყველაფერზე.
  
   აარონს ერთი კითხვა აწუხებდა რაზეც პასუხს ვერადავერ იხსენებდა.. თითქოს ეს კითხვა მისი ახლანდელი ყოფის მამოძრავებელი ძალა გამხდარიყო... თითქოს ამ კითხვაზე პასუხს იპოვიდა და ყველაფერი შეიცვლებოდა..